Ik mocht de redacteur zijn van Frank Boskes debuutboek: De mazzel van pech. De tekst hieronder is het eerste deel van het interview door Oscar Spaans in het Noord-Hollands Dagblad van dinsdag 14 november 2023.
Van driepoot naar viervoeter
De grote verandering in het leven van Frank Boske begint met een fietser die hij niet ziet aankomen van opzij. Terwijl zijn zichtvermogen in de jaren erna geleidelijk afneemt zondert de joviale fotograaf zich uit schaamte steeds verder af van zijn omgeving. Totdat hij besluit om zijn nieuwe realiteit te omarmen. ,,Ik zag mezelf thuis in kleermakerszit op de bank zitten en dacht: ’Wat ben jij nou eigenlijk aan het doen, Boske?’.”
De laatste foto die Frank Boske (64) ooit maakte was een portret van de kinderen van een bevriend stel. ,,Ik weet het nog precies. Ik had een vale doek voor hun gezichten gespannen en ter hoogte van hun ogen een klein kiertje gemaakt. Die knalden er daardoor uit, meer zag je eigenlijk niet op die foto.”
Dat uitgerekend twee paar jonge ogen het laatste beeld blijken te zijn dat hij vastlegt, is geen bewuste keuze. Hij weet op dat moment nog niet dat het de laatste foto is die hij zal nemen. ,,Achteraf bezien is het toch apart. Zeg het maar. Ik geloof niet zo in toeval.”
Koek
Frank staat in zijn keuken achter een kookeiland. Schouderlang haar, helderblauwe ogen, een dwarrelende blik. Op de tast snijdt hij een gevulde koek, vers van de Castricumse patisserie De Roset, in keurige vierkante stukjes.
